در جاده ی  زندگی روانه شدم بی آنکه بدانم مقصدم کجاست

به دنبال هدف می گردم

اما هر چه می گردم اثری از آن نیست

به هر جا می رسم میبینم آنجا تنهاییست

بی کسی بیداد می کند

فقر عشق زیاد است

دریای هوس موج می زند

خفت و خاری مردم به دست ظالمان

که بریدن امان را این سران

هر چه گویم سخن کافی نیست

هر کاری کنیم باز رعیتیم

تا بوده همین بوده بسوزیم و بسازیم